შემოსავლების სამსახური პერიოდულად გამოსცემს მეთოდურ მითითებებს და სიტუაციურ სახელმძღვანელოებს ამა თუ იმ საკითხზე. მეთოდური მითითებები და სიტუაციური სახელმძღვალენოები გამოიცემა ინდივიდუალური ადმინისტრაციული სამართლებრივი აქტით – შემოსავლების სამსახურის უფროსის ბრძანებით. მეთოდურ მითითებები განიხილავს კონკრეტულ მაგალითებს და იძლევა მათ შეფასებას გადასახადებით დაბეგვრის კუთხით. გადასახადის გადამხდელს ექმნება კარგი წარმოდგენა თუ, როგორ აფასებს შემოსავლების სამსახური ამა თუ იმ სამეურნეო ოპერაციას.
ვისთვის არის სავალდებულო მეთოდური მითითების ან/და სიტუაციური სახელმძღვანელოს შესრულება?
საქართველოს საგადასახადო კოდექსის მე-2 მუხლის მე-5 ნაწილის თანახმად „საქართველოს ფინანსთა სამინისტროს მმართველობის სფეროში შემავალი საჯარო სამართლის იურიდიული პირის – შემოსავლების სამსახურის (შემდგომში – შემოსავლების სამსახური) უფროსი საქართველოს საგადასახადო კანონმდებლობის აღსრულების მიზნით გამოსცემს ბრძანებებს, შიდა ინსტრუქციებსა და მეთოდურ მითითებებს საგადასახადო ორგანოების მიერ საქართველოს საგადასახადო კანონმდებლობის გამოყენების თაობაზე“. კოდექსის ამ ჩანაწერში მნიშვნელოვანია ის გარემოება, რომ შემოსავლების სამსახურის უფროსის ბრძანებით დამტკიცებული შიდა ინტრუქციები თუ, მეთოდური მითითებები გამოიცემა საგადასახადო ორგანოსთვის (და არა გადამხდელისთვის), როგორც შიდა მოხმარების დოკუმენტი. ესეიგი, მათ არ აქვთ სავალდებულო ძალა შესასრულებლად გადასახადის გადამხდელებისთვის. საგადასახადო ორგანო საგადასახადო შემოწმების აქტში დარიცხვის საფუძვლად ვერ მიუთითებს რომელიმე მეთოდური მითითების ან სიტუაციური სახელმძღვანელოს დარღვევას. თუმცა, შემოწმების დროს აუცილებლად იხელმძღვანელებს შემოსავლების სამსახურის უფროსის მიერ დამტკიცებული მეთოდური მითითებით ან სიტუაციური სახელმძღვანელოთი.
მიუხედავად იმისა, რომ ზემოაღნიშნული მსჯელობით აღნიშნულ აქტებს სავალდებულო ძალა არ აქვთ გადამხდელებისთვის, ეს უფრო სამართლებრივი სტატუსის საკითხია, პრაქტიკაში კი, გადამხდელები იძულებული არიან სავალდებულოდ შესასრულებლად აღიარონ და დაემორჩილონ აღნიშნულ აქტებს.